Bezuinigen voor de toekomst

De oorzaak van de bezuiniging is helder. Alle gemeenten hebben in 2015 extra taken gekregen vanuit het rijk. Het idee was dat, doordat gemeenten dichterbij inwoners staan, de kosten lager zouden zijn. Er werd dan ook gekort op het budget. Voor een deel gaat dit goed, maar voor een deel helemaal niet. Met name in de jeugdzorg en de maatschappelijke ondersteuning (Wmo) moet de gemeente veel meer aan uitgeven dan zij vergoed krijgt. Terwijl Olst-Wijhe op vrijwel alle andere terreinen niet meer uitgeeft dan begroot.

Veel gemeenten komen tekort op heel belangrijke delen van hun werk: zorg voor onze jongeren als die problemen krijgen en ondersteuning van mensen die langer thuis blijven wonen. In beide gevallen kun je dat ‘sociale investeringen’ noemen. Jongeren op tijd helpen voorkomt intensievere zorg op termijn. En langer thuis wonen is voor iedereen beter.

We hebben er als gemeente voor gekozen deze financiële problemen zelf op te lossen. Niet onze schuld, wel onze taak. Doen we dat niet, dan gaat de provincie meekijken en raken wij mogelijk zelfbeschikking kwijt.

Bezuinigen moet het volgende mogelijk maken:

• financiële ruimte om de doelen van de gemeente te bereiken;
• ruimte scheppen om de te lage vergoeding van het Rijk op te vangen;
• gevolgen van de coronacrisis het hoofd kunnen bieden;
• financiële risico’s kunnen opvangen (zoals in het sociaal domein);
• de nieuwe raad (vanaf 2022) in staat stellen keuzes te maken;
• onze reserves (spaarpot) aan te vullen voor belangrijke investeringen.

U kunt op de website van de gemeente alle stukken bekijken en kon een enquête invullen. We hebben al onze inkomsten en uitgaven uitgeplozen en daaruit gaat de raad 5 juli kiezen.

Daarvoor zitten wij in die raad, maar dit zijn zulke ingrijpende beslissingen, dat we niet over één nacht ijs willen gaan. Dus vragen we u als inwoner hoe u aankijkt tegen de onderwerpen waarop te bezuinigen valt, waarover u zich de meeste zorgen maakt en of wij, ons college en onze ambtenaren alle gevolgen goed in beeld hebben.

We hoeven elkaar niet aan het lijntje te houden; de gevolgen van deze besluiten gaat iedereen voelen. Daarom doet uw mening ertoe. Dus willen we die de komende drie gespreksavonden (17, 18 en 19 mei) horen. In alle toonaarden. Want we moeten zelf uit deze klem komen en weer vooruitzicht scheppen.

Want ‘onder druk wordt alles vloeibaar’. In klemsituaties blijken we onverwachte uitwegen te kunnen vinden.